Vier weken in Vietnam, wat een land!

Wat een land klikt de titel van ons reisverlag, is dit nou positief of negatief? Laten we zeggen dit land heeft ons het meeste verrast van alle landen waar we tot nu toe geweest zijn. In dit reisverslag proberen we jullie onze ervaring in dit land samengevat te verwoorden.

Een aankomst op het vliegveld in Vietnam is al een grotere verassing en uitdaging dan het reizen door alle andere landen bij elkaar. Ho Chi Minh City, oftewel Saigon was onze start van een onvergetelijke reis in Vietnam. Het visum systeem in Vietnam is nogal omslachtig en naar ons idee gaat dit enkel om het innen van geld. Maargoed, daar sta je dan met twee backpacks van circa 17 kg op je rug op de luchthaven van HCMC. Vooraf hadden we al een 'letter of aproval' aangevraagd en pasfoto's laten maken om überhaupt Vietnam in te mogen komen. Op de luchthaven hebben we een formulier ingevuld en deze moesten we samen met onze 'letter of aproval', pasfoto en paspoort inleveren. Met onze papieren en een glimlach staan we in de rij om de papieren af te geven aan het visumkantoor. Ah, we zijn aan de beurt! Een man met een blik alsof we criminelen waren ging ons helpen. Een vraag stellen mocht niet en wanneer je iets niet snapt werd de stem van de over chagrijnige man verhoogd. Eenmaal alles afgegeven moesten we plaats nemen om vervolgens te wachten om een betaling te doen. Opeens ziet Loes dat ze nog steeds haar paspoort in haar bezit heeft en de man achter het kantoor vergeten is het paspoort te vragen. Het paspoort hadden ze echter wel nodig zodat het visum erin geplaatst kan worden. Loes ging rustig naar het kantoor toe om te vragen of ze haar paspoort niet nodig hebben. Met een geïrriteerde en dodelijke blik wordt de man kwaad en stuurt Loes met een handgebaar weg bij het kantoor. Na een tweede poging en een iets vriendelijkere man werd het paspoort toch aangenomen. Wij dachten we zijn bijna klaar en kunnen deze gestoorde luchthaven eindelijk verlaten. Deze gedachten waren helaas een fabel. We moesten namelijk cash geld hebben om het visum te betalen. Het was nou ook zo dom van ons om niet te begrijpen dat er voor de paspoortcontrole geen pinautomaat zou zijn om geld te pinnen om een visum te betalen. Nou wij bleken niet de enige die dit probleem hadden. Hoe kan je ingodsnaam geen pinautomaat hebben als je contant moet betalen en je net het land binnenkomt. Zover zijn ze nog niet in Vietnam. Na zes personen gevraagd te hebben zei een vrouw dat we buiten het vliegveld moeten pinnen (top, en natuurlijk ook een logische plek voor een pinautomaat). Onze paspoorten lagen echter al bij het visumkantoor en we moesten de paspoortcontrole passeren om te mogen pinnen. Makkelijk hoor door een paspoortcontrole komen zonder paspoort. Uiteindelijk mochten we zonder toezicht via een poortje het vliegveld verlaten en geld gaan pinnen om vervolgens via de paspoortcontrole weer naar binnen te gaan om te betalen. Excuses voor dit omslachtige verhaal maar wanneer iemand dit land wil bezoeken, wees voorbereid en hopelijk heb je iets aan ons verslag.

Na een korte busrit kwamen we uiteindelijk aan bij ons hostel rond middernacht. Bij het hostel stond Mariana ons op te wachten. Mariana is een Braziliaans meisje die we in Nieuw Zeeland ontmoet hebben en waar we samen circa 4 weken mee gaan reizen door Vietnam. Na een goede nachtrust zijn we direct begonnen aan een reis vol met activiteiten. Eerst zijn we naar het welbekende War Remnants Museum, om de historie rondom de Vietnam War te bekijken. Bij binnenkomst staan mensen met restverschijnselen van de oorlog muziek te spelen. Een man zonder ogen en twee mannen met een verminkt lichaam worden als toeristische attracties gebruikt om geld binnen te halen. Dit geeft toch wel een vreemd gevoel. Maar wat ons ook een vreemd gevoel gaf waren de gebeurtenissen gedurende deze oorlog. In dit museum laat men zien wat voor verschrikkelijk dingen de Amerikanen allemaal gedaan hebben. De Amerikanen worden helemaal zwart gemaakt binnen dit gebouw door alle marteltechnieken wat ze toegepast hebben. Wij waren een beetje in shock maar moesten snel door om naar de Cu Chi Tunnels te gaan. Veel tijd om het te laten bezinken was er dus niet. Onze gids naar deze tunnels was een veteraan die zijn Trigger Finger afgesneden had om zo niet deel te hoeven nemen aan het gevecht met de Amerikanen. Uiteindelijk heeft deze man gewerkt als Tunnelrat en heeft hij jaren in deze ontzettend kleine tunnels geleefd. Het was wederom indrukwekkend en absurd hoe ze dit gemaakt hebben. We mochten zelf de tunnels ingaan. Deze tunnels waren dan wel groter gemaakt voor toeristen, en zelfs dan is het enorm smal. 40 meter onder de grond in deze tunnel gaf ons een paniekerig en claustrofobisch gevoel. Wij vragen ons dan ook af hoe men in nog smallere en kleinere tunnels geleefd kan hebben. In deze tunnels kan dan ook geen westerling zich verplaatsen. Na een regenachtige dag gingen we de volgende dag naar de Mekong Delta.

De Mekong Delta staat bekend om zijn drijvende markten. Hier zijn we een boot opgestapt om verschillende eilanden te bezoekem. Op het eerste eiland lieten ze zien hoe men kokosnoot snoep maakt. Hier hebben we cornwine met een vleugje slang en schorpioen gedronken #hetgoorstedrankjeooit. Vervolgens werden we via paard naar onze lunchplaats gebracht waar je uit een slang, krokodil en veel anderen gekke dingen kan kiezen die vers voor je bereid worden. Hier zijn we dan ook met een prachtige slang op de foto gegaan (leuke beesten he Loes). Na een lange dag zijn we uiteindelijk gestopt bij de foodmarket van HCMC en hebben we een heerlijk diner gehad. Uiteindelijk zijn we het s' avonds nog een drankje gaan doen bij de skybar met een fenomenaal uitzicht over deze extreem drukke stad. Het verkeer van bovenaf geeft een prachtig beeld maar is in werkelijkheid absurd druk en vrijwel onmogelijk om doorheen te komen. De volgende dag gingen we per nachtbus richting Da Lat.

Nu zal je denken, pff wat een lang reisverslag als bovenstaande pas de eerste drie dagen zijn. Denk maar zo, de eerste indrukken zijn altijd het heftigst. Grapje, voor ons bleef dit de hele reis hetzelfde. Maar goed we gaan het proberen kort en krachtig te schrijven. In DaLat kwamen we na een verschrikkelijk gevaarlijke rit in de nachtbus aan. Een klein dorpje in de bergen en de temperatuur lag rond de 20 graden, heerlijk! De volgende dag zijn we verschillende watervallen gaan bezoeken. Van deze watervallen vonden wij een waterval echt spectaculair. De Pongour Waterfall was zeker weten de mooiste waterval die we in ons leven gezien hebben (en we hebben er al wat gezien hoor). Na een dagje watervallen zijn we de volgende dag met de bus richting Nha Trang vertrokken.

Nha Trang is een stad opgebouwd door Russen, en het enige wat je daar vind is Russen. Na weer twee keer problemen te hebben gehad met Vietnamezen in een hotel, waar ze verwachten dat we met 3 personen in een tweepersoonsbed gaan liggen en een taxichauffeur die ons bezeikt, hadden we uiteindelijk accommodatie voor 2 nachten gevonden. Hier kwamen we onze oude reisbuddy Manu weer tegen en zijn we een dag gaan chillen in de mudbaden bij Nha Trang, een aparte maar leuke ervaring.

Met de nachttrein zijn we vertrokken naar Hoi An, the place to be volgens veel backpackers. Zes nachten in een heeeeerlijk luxe hotel stonden ons te wachten. De enige geplande activiteiten waren dan ook de Ancient Town bezoeken en kleren custom made laten maken door de tailorshops in Hoi An. Het maken van kleren op maat was gelukt nadat Roy een driedelig pak met drie hemden en twee casual hemden heeft laten maken. Loes heeft haarzelf ook rijkgeshopt in dit kleine dorpje met een tal van nieuwe op maat gemaakte kleren. De verwachtingen van de Ancient Town werden ook voldaan nadat we een bezoekje aan dit, misschien wel meest sfeervolle, plaatsje (op de wereld) hebben bezocht. De lampen en de rivier maken het een geweldige sfeer met honderden loempias die met hun selfiesticks om je oren zitten te zwaaien. Een bezoekje aan het strand hoort er ook bij, wanneer men in het warmste gedeelte van Vietnam is. Dit is eigenlijk niet meer warm te noemen maar eerder dodelijk. Met een gevoelstemperatuur van 50 graden en een luchtvochtigheid van circa 95% is dit met uitstek het warmste plaatsje waar we ooit geweest zijn. Dit mocht de pret niet drukken met een lekker zwembadje bij het hotel. Helaas hebben we beide voedselvergiftiging opgelopen en zijn we twee dagen uit de running geweest.

Vanuit Hoi An hebben we onze reis via een Private Car vervolgd richting Hue via de Hai Van Pass. De Hai Van Pass is volgens vele backpackers een van de mooiste ritten op aarde. Deze 20 minuten durende pass viel ons dan ook enorm tegen na de hoge verwachtingen die iedereen ons beloofd heeft. Wanneer men in Nieuw Zeeland is geweest, is het heel lastig om enthousiast te worden over een route zoals de Hai Van Pass. Volgens ons is Nieuw Zeeland een ander niveau. De natuur en groene kleur komt dichtbij Nieuw Zeeland, en is dan ook na Nieuw Zeeland het mooiste wat we gezien hebben. Wel zijn we nog gestopt bij een Lagoon met prachig uitzicht. De plaats Hue staat bekend om zijn Imperial City. Voor degene die van geschiedenis houden is dit 'the place to be'. Wijzelf vonden het ietwat overrated aangezien er weinig aandacht gegeven werd aan onderhoud en de geschiedenis niet heel erg goed uitgelegd werd. Maargoed zo heeft wederom iedereen zijn eigen belevenissen.

Vanuit Hue vertrokken we richting Phong Nha, dat bekend staat om zijn grotten en waar ook de grootste grot van de wereld te vinden is. Vanaf dit moment heeft Vietnam ons hart wel veroverd. De eerste dag hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar de Duckstop gereden om honderden eenden te beschouwen en voeren, een top ervaring. De rit zelf in dit bergachtig gebied vonden wij vele malen mooier dan de Hai Van Pass en zijn na de Duckstop het gebied gaan ontdekken per scooter. Een gebied waar buffalo's deel uit maken van het verkeer en de bergen je de ogen uitsteken, werkelijk adembenemend. De volgende dag hebben we een cavetour gedaan en hebben we een bezoek gebracht aan Paradise Cave en Dark Cave. Nadat je de kleine opening van Paradise Cave binnenloopt kom je in een immens grote grot uit met spectaculaire rotsformaties. Na een wandeling in deze prachtige grot zijn we naar Dark Cave vertrokken waar we middels een zipline van 400 meter naar de ingang van de grot zijn gegaan. In de grot waren modderbaden te vinden en hebben we lekker een wandeling door de modderbaden en de smalle gangen gemaakt.

Vanuit Phong Nha zijn met de nachttrein vertrokken naar Hanoi, de laatste stad van onze Vietnamreis. Deze stad heeft zelf niet heel veel te bieden maar rondom Hanoi zijn er geweldige activiteiten te beleven. We hebben een 5 dagen tour geboekt richting HaLong Bay en vervolgens naar Sapa. Deze twee activiteiten maken Vietnam heel speciaal en zijn volgens velen ook de beste activiteiten in Vietnam. Eenmaal aan boord van de Cocktailcruise richting HaLong Bay hadden we enorm slecht weer. Wij dachten al dit kan ook alleen ons gebeuren, aangezien het hier altijd droog en mooi weer is. Uiteindelijk bleek de regen het alleen maar mooier te maken, en ach wat we worden toch nat als we gaan zwemmen. Allereerst hebben we een boottocht gehad tussen dit immens prachtig gebied, dat dan ook een van de 7 natuurwereldwonderen is. Wij keken onze ogen uit in dit gebied en zijn vervolgens op een kajak gestapt om dit gebied te ontdekken. Nadat we door een grot waren gegaan met de kajak kwamen we uit bij en groot gesloten gebied dat enkel toegankelijk is met kajak. Een gebied waar men even de wereld verlaat en waar je helemaal alleen bent tussen een enorm bergachtig gebied met geweldige natuurlijke geluiden. Het slechte weer of beter gezegd het geweldige weer zorgde voor laaghangende wolken, druppels die je in het water hoorde vallen en een geweldige onweershow met flitsen en gerommel op de achtergrond. Het leek werkelijk een film van National Geographics. Eenmaal terug op de boot ging we naar de volgende locatie waar we gingen zwemmen tussen de geweldige rotsformaties en bergen. Uiteindelijk zijn we naar een privé eiland gevaren om daar een nachtje door te bengen. De volgende dag gingen we terug naar Hanoi om drie uur later onze reis per nachtbus te vervolgen naar Sapa.

Sapa is waarschijnlijk het mooiste en groenste gedeelte van Vietnam. In dit gebied regent het circa 95% van het jaar. Sapa is een stad dat omsingeld is door een bergachtig gebied dat vol staat met rijstvelden (zie google). Buiten een weg, paar huisjes en een waterval is er niets anders te beschouwen dan deze prachtige rijstvelden. Eenmaal aangekomen en opgefrist zijn we de regenachtige tweedaagse trekking begonnen. De eerste dag moesten we 15 km lopen door bergachtige modderige paden. Bij de eerste stop stonden we onze ogen al uit te kijken. Bergen met laaghangende wolken en het groenste gebied wat we in ons leven gezien hadden stonden we te beschouwen. Wij waren in de perfecte periode wanneer alles het groenst is. Na een wandeling door deze rijstvelden door modderige paden en prachtige uitzichten kwamen we na 4 uur lopen bij een klein dorpje midden in de rijstvelden uit. Hier nam onze gids ons mee naar haar familie om gezamenlijk in hun huis te lunchen. Een geweldige ervaring waar men ook een andere kant van de Vietnamezen kan zien. Hier werden we met open armen ontvangen en voelden we ons direct op ons gemak. Na een trekking van 8 uur kwamen we uiteindelijk aan bij onze Homestay met natte schoenen en kletsnatte kleren, maar helemaal de moeite waard. Na een lekker diner zijn we de volgende dag weer tien kilometer gaan wandelen om vervolgens terug te keren naar Hanoi.

Na een prachtige tour hebben we lekker uitgerust en zijn we de laatste dag in Vietnam een bezoekje gaan brengen aan de gevangenis in Hanoi. Hier kregen we te zien hoe slecht de Vietnamezen behandeld werden tijdens hun gevangenschap door de Fransen. Echter zit er een keerzijde aan dit verhaal aangezien de Vietnamezen in een latere periode de Amerikanen in deze gevangenis opgesloten hebben. Het enige wat wij kregen te zien is, hoe goed de Amerikanen verzorgd werden in de gevangenis. De Amerikanen kregen een kerstdiner, mochten cadeautjes uitpakken en de boom versieren. Ze kregen alles wat ze willen en werden verzorgd alsof ze in een hotel woonden. Dit is hoe Vietnam zichzelf op de kaart wil zetten, maar dit lachertje kan niemand serieus nemen. Ze willen laten zien hoe goed ze zijn geweest, terwijl dit totale onzin is. Wel willen ze de Amerikanen zo zwart als mogelijk maken binnen Vietnam. Volgens mij word er nogal veel verdraaid door de vietnamezen binnen hun land.

Maargoed na een lang verhaal over Vietnam hebben we reeds Vietnam al verlaten. Zoals ik in de titel aangeef, 'Wat een land'! Wij hebben gemengde gevoelens over dit land aangezien het de mooiste activiteiten te bieden heeft maar het grootste gedeelte van het volk onwaarschijnlijk onvriendelijk is. Over drie weken zullen we onze voeten op Nederlandse bodem zetten en kunnen we nog veel meer vertellen over dit land.

Hopelijk hebben we een goed beeld gegeven over onze reis in Vietnam. Helaas was het onmogelijk om het nog beknopter te beschrijven. Onze conclusie is dat Vietnam een ontzettend prachtig land is en ondanks alles toch een van onze favoriete bestemmingen is.

Bedankt voor het lezen en tot snel. Laat gerust een reactie achter na dit lange verhaal.

Adieje wah!